Τα επιστημονικά βραβεία Crafoord δίνονται κάθε χρόνο από την Σουηδική Βασιλική Ακαδημία σε τομείς που δεν περιλαμβάνουν τα βραβεία Νόμπελ, όπως τα μαθηματικά, η αστρονομία κ.ά.
Το βραβείο Crafoord 2016 στην αστρονομία δόθηκε στον νεοζηλανδό Roy Kerr και τον αμερικανό Roger Blandford «για το θεμελιώδες έργο τους σχετικά με τις περιστρεφόμενες μαύρες τρύπες» .
Στο πλαίσιο των βραβείων Crafoord, διοργανώθηκε τον περασμένο Μάιο συμπόσιο αστροφυσικής στο πανεπιστήμιο της Ουψάλα με θέμα τις «Περιστρεφόμενες μαύρες τρύπες και τις αστροφυσικές συνέπειες» , όπου μίλησε και ο Roy Kerr. Στο βίντεο που ακολουθεί μπορείτε να παρακολουθήσετε την ομιλία του.
Μετά το 27ο λεπτό, o Roy Kerr αναφέρεται στην ιστορική διάλεξη που έδωσε τον Δεκέμβριο του 1963, στο 1ο Συμπόσιο Σχετικιστικής Αστροφυσικής που πραγματοποιήθηκε στο Ντάλας του Τέξας. Το συνέδριο αυτό, στο οποίο συμμετείχαν 300 επιστήμονες, είχε ως στόχο να προωθηθεί ο διάλογος μεταξύ των σχετικιστών, των αστρονόμων και των αστροφυσικών, για να επιταχυνθεί η πρόοδος στη μελέτη των κβάζαρ.
Εκεί παρουσιάστηκε από τον Kerr για πρώτη φορά μια λύση της εξίσωσης πεδίου του Αϊνστάιν που περιέγραφε την χωροχρονική καμπύλωση έξω από ένα περιστρεφόμενο άστρο. Η λύση που έδωσε ο Kerr ήταν η αφετηρία για την κατοπινή έρευνα των ιδιοτήτων των περιστρεφόμενων μαύρων τρυπών, συμπεριλαμβανόμενης της δυνατότητας αποθήκευσης και απελευθέρωσης περιστροφικής ενέργειας. Όμως η πλειοψηφία των επιστημόνων που συμμετείχε στο συνέδριο έδειξε προκλητική αδιαφορία γι αυτή την τόσο σημαντική ανακοίνωση, γεγονός προκάλεσε την οργή του Αχιλλέα Παπαπέτρου.
Ιδού πως περιγράφει την παρουσίαση αυτή ο Kip S. Thorne στο βιβλίο του «Μαύρες τρύπες και στρεβλώσεις του χρόνου», εκδόσεις κάτοπτρο:
(…) Μεταξύ των διαλέξεων υπήρξε και μια σύντομη, δεκάλεπτη παρουσίαση από έναν νεαρό νεοζηλανδό μαθηματικό, τον Roy Kerr, ο οποίος ήταν άγνωστος στους υπόλοιπους συνέδρους. Ο Kerr είχε ανακαλύψει πρόσφατα μια λύση της εξίσωσης πεδίου του Αϊνστάιν – η οποία δέκα χρόνια αργότερα θα αποδεικνυόταν ότι περιγράφει όλες τις ιδιότητες των περιστρεφόμενων μαύρων τρυπών, συμπεριλαμβανόμενης της δυνατότητας αποθήκευσης και απελευθέρωσης περιστροφικής ενέργειας. Ήταν η λύση που θα γινόταν τελικά ένα από τα θεμέλια στα οποία θα στηριζόταν η εξήγηση της προέλευσης της ενέργειας των κβάζαρ. Το 1963 όμως, η λύση του Kerr φαινόταν στους περισσότερους επιστήμονες απλώς ένα περίεργο μαθηματικό αποτέλεσμα. Κανείς δεν φανταζόταν ακόμη ότι αυτή η λύση περιέγραφε μια μαύρη τρύπα – αν και ο Kerr διατύπωσε την υπόθεση ότι ίσως η λύση του να βοηθούσε με κάποιο τρόπο στη βαθύτερη κατανόηση της κατάρρευσης των περιστρεφόμενων άστρων.
Οι αστρονόμοι και οι αστροφυσικοί είχαν έρθει στο Ντάλας για να συζητήσουν για τους κβάζαρ, δεν ενδιαφέρονταν καθόλου για το μαθηματικό πρόβλημα του Kerr, το οποίο φαινόταν να απευθύνεται μόνο σε μυημένους. Έτσι, μόλις ο Kerr σηκώθηκε να μιλήσει, πολλοί βγήκαν από την αίθουσα διαλέξεων και κατευθύνθηκαν στο φουαγιέ για να συζητήσουν γύρω από την αγαπημένη τους θεωρία σχετικά με τους κβάζαρ. Άλλοι, λιγότερο ευγενικοί, παρέμειναν στην αίθουσα και άρχισαν να συζητούν ψιθυριστά. Πολλοί από τους υπόλοιπους λαγοκοιμόνταν, προσπαθώντας μάταια να αναπληρώσουν τον ύπνο που είχαν χάσει εξαιτίας των νυχτερινών επιστημονικών συζητήσεων. Μόνο μια μικρή μερίδα σχετικιστών παρακολούθησε με τεταμένη προσοχή.
Ο Αχιλλέας Παπαπέτρου, μια από τις ηγετικές φυσιογνωμίες στο χώρο της σχετικότητας, «καθόταν σε αναμμένα κάρβουνα». Μόλις ο Kerr τελείωσε την ομιλία του, ο Παπαπέτρου ζήτησε τον λόγο, σηκώθηκε όρθιος και με πάθος άρχισε να εξηγεί πόσο σημαντικό ήταν αυτό που είχε καταφέρει ο Kerr. O ίδιος ο Παπαπέτρου προσπαθούσε επί τριάντα χρόνια να βρει μια τέτοια λύση της εξίσωσης του Αϊνστάιν – όπως και άλλοι σχετικιστές -, χωρίς όμως επιτυχία. Οι αστρονόμοι και οι αστροφυσικοί επιδοκίμασαν από ευγένεια τα λόγια του κουνώντας το κεφάλι τους· στη συνέχεια, όταν ο επόμενος ομιλητής άρχισε να μιλά πάνω σε κάποια θεωρία για τους κβάζαρ, βυθίστηκαν πάλι στα ξεχωριστά ενδιαφέροντά τους, και η συνεδρίαση ξαναβρήκε το ρυθμό της (…)
Πηγή : physicsgg
Αγαπητοί γονείς και μαθητές/τριες της Σχολής Αστρονομίας σας ανακοινώνουμε ότι στα πλαίσια της Χειμερινής Σχολής Αστρονομίας θα γίνει πρακτική εξάσκηση των μαθητων/τριών στα τηλεσκόπια! Ως
Το βιβλίο για παιδιά του Θανάση Μελάκου «Νυχτερινά παραμύθια τ΄ ουρανού» σε εικονογράφηση Μαρίας Τριανταφύλλου παρουσιάζει η Εταιρεία Αστρονομίας και Διαστήματος σε ανοικτή για μικρούς
