Πώς σχηματίστηκε η Σελήνη;

Μετά τον ήλιο, άρχισαν να σχηματίζονται οι πλανήτες του ηλιακού συστήματος. Αλλά χρειάστηκαν άλλα εκατό εκατομμύρια χρόνια για να ξεκινήσει την ύπαρξή του το φεγγάρι της γης. Υπάρχουν τρεις θεωρίες σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε να έχει δημιουργηθεί ο δορυφόρος του πλανήτη μας:
α) η υπόθεση της γιγαντιαίας σύγκρουσης (Giant Impact Hypothesis),
β) η θεωρία του συν-σχηματισμού (Co-formation Theory) και,
γ) η θεωρία της σύλληψης (Capture theory).

Η θεωρία της μεγάλης σύγκρουσης(Giant Impact Hypothesis)
Η επικρατούσα θεωρία που υποστηρίζεται από την επιστημονική κοινότητα, είναι η υπόθεση της γιγαντιαίας σύγκρουσης κατά την οποία το φεγγάρι σχηματίστηκε όταν ένα αντικείμενο συγκρούστηκε με την πρώιμη Γη και έσπασε σε κομμάτια. Όπως και οι άλλοι πλανήτες, η Γη σχηματίστηκε από το εναπομείναν σύννεφο σκόνης και αερίου που βρίσκονταν σε τροχιά γύρω από τον ήλιο. Το πρώιμο ηλιακό σύστημα, ήταν ένα βίαιο μέρος και δημιουργήθηκαν πάρα πολλά σώματα που ποτέ δεν πήραν πλήρη πλανητική μορφή. Ένα από αυτά, θα μπορούσε να είχε πέσει επάνω στη Γη πολύ καιρό μετά τη δημιουργία της.

Γνωστό ως «αστεροειδής 405 – Θεία (Theia)» (σε κάποια κείμενα θα το βρείτε και ως Ευρυφάεσσα), ένα σώμα περίπου στο μέγεθος του Άρη, συγκρούστηκε με τον πλανήτη μας, ρίχνοντας λιωμένα κομμάτια του φλοιού της νεοσχηματισμένης Γης, στο διάστημα. Η βαρύτητα στη συνέχεια συνέδεσε μεταξύ τους τα εκτοξευμένα υλικά, δημιουργώντας ένα φεγγάρι, το οποίο είναι το μεγαλύτερο στο ηλιακό σύστημα σε σχέση με τον πλανήτη που το φιλοξενεί. Αυτό το είδος σχηματισμού θα εξηγούσε γιατί το φεγγάρι αποτελείται κυρίως από ελαφρύτερα στοιχεία, καθιστώντας το λιγότερο πυκνό από τη Γη -το υλικό που το σχημάτιζε προήλθε από τον φλοιό- αφήνοντας ανέγγιχτο τον βραχώδη πυρήνα του πλανήτη. Καθώς το υλικό συνενώνονταν γύρω από το απομεινάρι του πυρήνα του αστεροειδή Θεία, στρεφόμενο γύρω από τη Γη, ισορρόπησε τελικά κοντά στο εκλειπτικό επίπεδο (το επίπεδο που σχηματίζεται από το μονοπάτι που ο ήλιος ταξιδεύει στον ουρανό). Αυτή είναι η ίδια θέση, εκεί που η σελήνη περιστρέφεται και σήμερα.

Σύμφωνα με τη NASA, «Όταν η νεαρή Γη και αυτό το αδίστακτο σώμα συγκρούστηκε, η ενέργεια που εκλύθηκε ήταν 100 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από το πολύ μεταγενέστερο γεγονός που πιστεύουμε ότι έχει εξοντώσει τους δεινόσαυρους».

Tης Βασιλικής Γερμάνη

Διαβάστε το πλήρες άρθρο εδώ: https://sgr-a.blogspot.gr/2018/03/blog-post.html